Κοινοφελές Μη-Κερδοσκοπικό Ίδρυμα Μαρίας και Σωτήρη Γουδέλη

Τόσο η Μαρία Γουδέλη όσο κι ο Σωτήρης, ήταν πάντα ειλικρινείς στη βασική τους επιδίωξη.

Η βασική τους έγνοια –καθώς μεγάλωναν- ήταν να βρεθεί ένας τρόπος το Σχολείο να συνεχίσει να λειτουργεί με προσήλωση και συνέπεια στις βασικές του αρχές.

Το αρχικό πλάνο ήταν το Σχολείο να δοθεί ως δωρεά σε κάποιο φορέα του Ελληνικού Δημοσίου με κάποιους όρους, οι σημαντικότεροι εκ των οποίων ήταν η δέσμευση ότι το Σχολείο θα συνέχιζε στο ίδιο εκπαιδευτικό σύστημα.

Στις 12 Σεπτεμβρίου 1986, η ολομέλεια του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου συνεδρίασε με πρώτο θέμα τη «Συνέχιση της εκπ/κής δραστηριότητας της Μοντεσοριανής Σχολής Μ. Γουδέλη, με ευθύνη της Πολιτείας. Σκοπιμότητα αποδοχής της σχετικής πρότασης».

Παρόλο που η Ολομέλεια δεν είχε απαρτία εκείνη τη μέρα το προώθησε στο τμήμα Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Αυτή η προσπάθεια δυστυχώς δεν ευοδώθηκε.

Η επόμενη προσπάθεια έγινε προς το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, η Σύγκλητος της οποίας στη συνεδρίαση στις 12 Νοεμβρίου 1987, ως θέμα 7ο συζήτησε τη «Δωρεά Σχολείου Γουδέλη» σύμφωνα με τους όρους που είχαν διαμορφωθεί, «ύστερα από συνεργασία της επιτροπής που είχε συσταθεί για το σκοπό αυτό με παλαιότερη απόφαση της Συγκλήτου (συν. 17/7/1986) με τον προϊστάμενο του Δικαστικού τμήματος του Παν/μίου κ. Ε.Βολάνη και τον κ. Σ. Γουδέλη». Δυστυχώς, η Σύγκλητος αποδέχεται τη δωρεά αλλά παραπέμπει την εξασφάλιση κάποιας προσόδου στους Ιδρυτές του στην Πολιτεία, κάτι το οποίο δεν υλοποιήθηκε.

Αφού οι παραπάνω εναλλακτικές λύσεις δεν είχαν ευτυχές τέλος, ο Σωτήρης Γουδέλης, πιστός στην απόφασή του το Σχολείο να συνεχίσει να λειτουργεί μακρυά από οικονομικές σκοπιμότητες, αποφάσισε να δωρίσει όλη του την περιουσία, συμπεριλαμβανόμενου και του Σχολείου, σε ένα νεοσύστατο Κοινωφελές Μη Κερδοσκοπικό Ίδρυμα υπό την εποπτεία της Πολιτείας.